Ρένος Αποστολίδης

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ ΛΟΓΟΥ
Όσο ειλικρινά και αν ξεκινήσεις, πάντα ο λόγος μόλις μακρύνεις αυτονομείται, ναρικισσεύεται, αρχίζει να στρέφεται περί εαυτόν, όχι να γράφει απλώς εκείνο που τον ξεκίνησε.
Μη του την κάνεις αυτή την χάρη. Κόβε τον! Δεν μας ενδιαφέρει ο λόγος για τον λόγο!
«Κομμένα;» Κομμένα! Δεν πειράζει. «Ατελή;» Ατελή. Τι να κάνουμε! Τα άλλα, τα «εντελή», τα με το ζόρι τελειωμένα, αρτιωμένα, στρογγυλεμένα, «ολοκληρωμένα», είναι ψεύτικα.

Ρένος Αποστολίδης, Προσωπικό Αρχείο, Νέα Κοινωνιολογία, τ. 43, 2006, σ. 32.

Ο Ρένος, στο τέλος, ετοίμαζε μια κριτική κατά του εαυτού του! Η σκέψη είναι πάνω απ΄ όλα νάρκισση. Κι όσο πιο σπουδαία φαίνεται, τόσο πιο νάρκισση. Σωστό κλειστό κύκλωμα!

Νικόλαος Γύζης, Γιάντες, 1878.

Παίζεις, χάνεις και, χαμένη, θλιμμένη, δείχνεις την απέριττη, αφτιασίδωτη ομορφιά. Γιατί η αληθινή ομορφιά μόνο αφτιασίδωτη μπορεί να είναι. Την ώρα που πετάς από πάνω σου τα περιττά.